Schets van mijn grootmoeder Marie Amelie, krijt op papier, 1m50x 1m75. Dives sur Mer, juli 2022
Marie gaat na haar huwelijk wonen bij haar echtgenoot in de Claes Bockes Balckstraat in Leeuwarden. Een betere middenstandswijk, met grotere en minder grote woningen. De tegenwoordige Indische buurt. Anton werkt als boekhouder op de gasfabriek. Hun oudste dochter wordt een jaar na hun huwelijk geboren op 12 mei 1912. Ze geven haar de naam Marthe Martina Cornelia naar het zusje van Marie, dat ook in mei gestorven is, elf jaar eerder om precies te zijn. Lang blijft het gezin niet in Leeuwarden. Ton krijgt in 1912 een vaste aanstelling als directeur van de Gasfabriek in Oldenzaal. Dit zal hij tot zijn pensionering blijven. Ze gaan wonen in het huis naast de fabriek. De jonge moeder Marie krijgt vlak na elkaar nog drie dochters. In juni 1913 Maria Wilhelmina (Willie), een dik jaar later in oktober 1914 Gertruda Desirée (Truus). Dit meisje, enthousiaste gymnasium-studente, sterft jong op 19-jarige leeftijd. De vierde dochter Elise Marie Olivia (Lies) wordt in oktober 1916 geboren. Gelukkig staat Marie er in haar drukke huishouding met kleine kinderen niet alleen voor. In het Twentsche dagblad De Tubantia van 16 augustus 1916 lees ik dat ze een nette dienstbode zoekt. Hopelijk was dit allemaal geregeld voor de bevalling van haar jongste telg. Het gezin lijkt compleet. Uit verhalen van de jongste dochter Lies, mijn tante, weet ik dat de meisjes vooral rustig en stil moesten zijn. Mijn grootmoeder kon niet goed tegen geroep, lawaai, ruzie, gehol of geren. De meisjes moesten zoetjes en stilletjes met hun taakjes bezig zijn en vooral een lief en volgzaam karakter hebben. Een wildebras als mijn tante die bij het hard lopen haar spelden kwijt raakte en haar witte jurkje met roezeltjes verkreukte en bevuilde, werd niet gewaardeerd. Liesje heeft dan ook veel en vaak straf gehad. Mijn Grootvader Ton kon lief maar ook streng zijn tegen zijn dochters, vertelde ze me. Naar mijn grootmoeder Marie was hij overbeschermend en betuttelend. Hij was altijd bang dat alles voor haar teveel en te zwaar was. Hoe zou Marie dit gevonden hebben, vraag ik me af. In de weinige familieverhalen die mijn neven en nichten over haar vertellen komt ze niet echt uit de verf. Ze was een te introverte, teruggetrokken en stille vrouw. Knuffelen kon ze niet. Noch met haar kinderen, noch met haar kleinkinderen… vertellen ze mij unaniem. Het onverwachte verlies van twee zusjes, en haar beide ouders, op jonge leeftijd heeft haar voor het leven getekend. Want als iedereen die je lief is om je heen zomaar dood kan gaan, hoe kun je het leven dan nog vertrouwen? Hoe durf je je te hechten aan je dierbaren? Lees meer…